Wat gebeurt er als leidinggevenden hun verwachtingen verlagen? Waarom leidt dat vaak onbedoeld tot meer verzuim, meer frustratie én minder resultaat? En hoe keer je dat om, juist in gesprekken die spannend zijn?
Op donderdag 26 september vond onze Themabijeenkomst ‘De Mentale Veerkrachtklas’ plaats. Eimert Vermeulen (I am Consultancy) en Mark Bourgonjen (bedrijfsarts, Belastbaarheid.nu) gingen met ons aan de slag rond een thema dat in veel organisaties speelt: het voeren van het ongemakkelijke, maar noodzakelijke gesprek.
Veel leidinggevenden weten wel dát er iets uitgesproken moet worden, maar missen de woorden, het moment of de moed. Wat verwacht je eigenlijk van een medewerker in herstel? Hoe maak je dat bespreekbaar zonder in de kramp of verwijtmodus te schieten?
Volgens onze sprekers begint het met het verdragen van ongemak. Juist door niet weg te lopen van spanning of conflict, ontstaat ruimte voor een écht gesprek. Een gesprek waarin de wederzijdse verwachtingen helder worden, en waarin professionele normen (hoe het hier heurt) bespreekbaar worden gemaakt.
En dat is hard nodig. Want vage afspraken leiden tot vage inzet. Terwijl duidelijke kaders juist veiligheid bieden. Niet als controlemiddel, maar als richting. Want medewerkers willen best meedoen – mits ze weten waar ze aan toe zijn.
Het gevoel dat je het gesprek moet uitstellen, is vaak het signaal dat je het juist nú moet voeren.
In de praktijk betekent dit dat je als leidinggevende leert pitchen: kort en krachtig je boodschap overbrengen, mét ruimte voor de ander, maar zó dat er wél iets beklijft. Alleen dan kun je afspraken maken waar mensen zich ook echt aan houden.
Tijdens de bijeenkomst werden mooie praktijkvoorbeelden gedeeld, geoefend met gespreksvoering en gelachen om herkenbare valkuilen. Deelnemers gingen naar huis met inzichten, maar vooral ook met handvatten.
Want mentale veerkracht bouw je niet op aan de zijlijn – die groeit in het gesprek.
Bij Belastbaarheid.nu geloven we dat inzetbaarheid niet alleen zit in systemen en beleid, maar vooral in mensen. In de manier waarop we elkaar aanspreken, verwachtingen delen en verantwoordelijkheid nemen – ook als het schuurt.