Niemand wil ziek worden, maar helaas is dit niet altijd te voorkomen. En wanneer zo’n situatie ontstaat, roept dit veel vragen en onduidelijkheden op. Zowel bij werknemer als werkgever. Het belang van juiste antwoorden is dan groot. Werknemers willen weten hoe ze beter kunnen worden. En hoe ze weer aan het werk kunnen komen. Relevante vragen die grote invloed hebben op hun inkomen en de mate waarin ze mee kunnen doen in de maatschappij. Werkgevers willen weten waar hun verantwoordelijkheden liggen, met welke kosten ze rekening moeten houden en wanneer ze weer op hun werknemer kunnen rekenen. Uitval van werknemers heeft namelijk grote consequenties voor hun bedrijfsvoering.
Werkgevers zijn toenemend verantwoordelijk voor alle kosten rondom verzuim van zowel flexibel als vast personeel. Deze verantwoordelijkheid bestaat uit 104 weken loondoorbetaling, ziektewet, loonsancties en 10 jaar WGA-lasten. Van de 100 ziekmeldingen keert gemiddeld 1 werknemer niet binnen 104 weken terug in zijn eigen werk. Dat lijkt een klein risico, maar je zult er maar net mee te maken krijgen.
Voor werkgevers een fikse kostenpost en voor een werknemer betekent het veelal een grote teruggang in inkomen en het verlies van een maatschappelijke relevantie.
"Belastbaarheid.nu ervaar ik als een prettige gesprekspartner. Zij handelen vanuit de wet- en regelgeving en hebben daarbij oog voor zowel de werknemer als de werkgever en de dilemma’s die zij beiden ervaren. Zelf ben ik erg tevreden over de rol van de praktijkondersteuner. Dit krijg ik ook terug van de medewerkers. Er wordt tijd genomen en geluisterd. Inzet is stevig en tegelijkertijd is er ruimte voor het gesprek op de inhoud van het verzuimbeeld. Input van de leidinggevende wordt daarin ook niet vergeten. Herstel is een inspanning van alle partijen."
Dennis Marcussen
directeur obs Klim-Op
Stichting BLICK op onderwijs
Om de zaak nog eens extra gecompliceerd te maken, is er een woud aan wetten, regelingen, richtlijnen en afspraken. Het is niet altijd eenvoudig om daarin de weg te vinden. Niet voor de werkgever, niet voor de werknemer. Daarom hieronder een kort overzicht.
De Arbowet verplicht de werkgever zorg te dragen voor deskundig en onafhankelijk advies voor alle werknemers én voor zichzelf bij vraagstukken rondom arbeid, gezondheid en re-integratie. Daarnaast moet hij door middel van preventie zorgen dat werknemers niet ziek worden door het werk.
Een deel van die deskundigheid kan verzorgd worden door de werkgever zelf, bijvoorbeeld door een preventiemedewerker. De wet benoemt echter uitdrukkelijk dat bij vraagstukken met een medisch aspect zoals verzuim een geregistreerde bedrijfsarts moet worden ingeschakeld. Afhankelijk van het vraagstuk kunnen daarnaast nog andere deskundigen worden ingezet, zoals bijvoorbeeld een veiligheidskundige, A&O-adviseur, arbeidshygiënist, arbeidsdeskundige of re-integratiebedrijf.
Het Burgerlijk Wetboek verplicht een werkgever om het loon bij ziekte door te betalen gedurende 2 jaar of tenminste zolang de arbeidsovereenkomst duurt. In die periode moet de werkgever zorgen voor adequate begeleiding van de zieke werknemer. Adequaat wil zeggen dat de werknemer zorgvuldig begeleid wordt naar structurele en duurzame werkhervatting in arbeid, die past bij de medische en arbeidskundige mogelijkheden van de werknemer. Zowel werkgever als werknemer moeten zich daarbij inspannen. De werkgever dient passend werk aan te bieden, maatregelen te nemen en interventies in te zetten om werk naar mogelijkheden mogelijk te maken. De werknemer moet zijn herstel bevorderen, passend werk aanvaarden en meewerken aan re-integratie. Voor ambtenaren gelden bijzondere regelingen en afspraken conform het ambtenarenrecht.
De wetgever heeft in het Schattingsbesluit en de Regeling Procesgang beschreven op welk moment de werkgever welke procedurele stappen moet (laten) doen. Denk hierbij aan het opstellen van een plan van aanpak, het ziekmelden bij het UWV, het evalueren en bijstellen ervan en het maken van een eindevaluatie.
De bedrijfsarts moet zich houden aan de professionele richtlijnen en standaarden. Voor verschillende situaties hebben de NVAB, de NVVG en het UWV uitgewerkt hoe een professional moet analyseren en handelen.
Indien de werknemer twijfelt aan de juistheid van het door de bedrijfsarts gegeven advies, kan de werknemer een second opinion van een andere bedrijfsarts aanvragen. Bedrijfsartsen moeten zo’n verzoek altijd honoreren, tenzij er zwaarwegende argumenten zijn om het niet te doen. De second opinion wordt door de werkgever betaald. De criteria voor het afwijzen van een second opinion zijn (bron: LPBSO):
Dan kan door de werkgever of de werknemer een deskundigenoordeel bij het UWV worden aangevraagd.
Zie verder: https://www.nvab-online.nl/faq-page#t7n2326
In de cao kunnen werkgevers en werknemers bovenop bovenstaande kaders nadere afspraken maken over loondoorbetaling en verplichtingen bij re-integratie.
Voor professionals gelden belangrijke verplichtingen over hoe zij met informatie moeten omgaan. Kern is dat wat hen in vertrouwen is meegedeeld, zij niet mogen delen met een ander. Daarbij gaat het om persoonsgegevens en om medische gegevens. Voor bedrijfsartsen gelden daarom – zoals voor alle artsen - aanvullende verplichtingen die bewaakt worden door het tuchtrecht.
Belastbaarheid.nu wil z’n website blijven verbeteren en daarom meten we welke pagina’s worden bezocht.
Klik hier voor meer informatie.